Nihayetin serüvenini çabuk unuttuk!

Artık günü geldi zamandan kaçmanın
Kalan yıllarda mananın demini almanın
Her giden gemiyle maziye el sallamanın
Atinin esrarında yaşamaya çalışmanın

Aşkın asudeliğine kanmanın ona inanmanın
Sevdayı anlamanın, ancak onunla kalmanın
İnsanlığı anlamanın, tekebbürden kaçmanın
Manaya yaslanmanın deruniliğini yaşamanın

Önyargılarımız, bir çare olmaktan çıksın artık
Nihayetinde bir insandır muhatabımız ayanımız
Kalmadı bir muhabbet, salındı her tarafa nefret
Her mekânda bir şiddet, olmadı adavet ve hiddet

Bumudur insanlık söyleyin Hak aşkına hani nerde
Kalmadı yüreklerde hilkatten bir şefkat merhamet
Hani önderimizdi zişanı peygamber nerde emanet
Kalmadı kursaklarımızda bir hüccet, hatta sahavet

Bir nihayetin serüvenini ne kadar çabuk unuttuk
Her bir mezar taşını ibret için değil biz anıtlaştırdık
Mevtayı unuttuk, ecdadı resimlerle andık saklandık
Kendi halimize hiç şaşmadık, kimlerin elinde kaldık

Ha ne olur Hak rızası için bir kez olsun düşünün
Mezarın altında çürüyen ecdat bedeniyle yüzleşin
Atinizi anın, aşkınıza kanın, berzah âlemine inanın
Nihayetinizle bir gün karşılaşacağınızı hiç unutmayın