Kahkahayla Başlayan Gözyaşı

Odada iki insan
Biri kadın, diğeri erkek
Yerde oturuyor kadın
Bağdaş kurmuş taşın üzerinde
Hiç konuşmuyor, hatta asık suratı
Öyle sarı olmasına rağmen kadının saçları
Yine de güneş rengiyle aydınlatmıyor odayı

Karşısına oturmuş erkek.
Duvara yaslanmış sedirin üzerinde
Ayaklarını bırakıvermiş, oturduğu yerden aşağı
Sallayıp duruyor, canı sıkkın belli.

Birden bir çığlık gibi, kahkahalar attı kadın
Sessizlik içinde kadını düşleyen erkek, ürktü ansızın...
Gülmenin ardından, ağlamaya başladı kadın
Aslında gülerken başlamıştı o sızıyla bir gözyaşı.

Şaşırdı, korkunun yanı sıra erkek
Yere bağdaş kurdu O da, yanına yaklaştı yavaşça
Ne oldu dedi tanıdığı sandığı güneş saçlıya.
Kadın ne konuşuyordu, ne yüzüne bakıyordu adamın
Yere düşmüştü, ağlayan gözleri
Ve yere düşmüştü ağlayan gözleriyle beraber gözyaşı
Elini kadının gözlerini akıttığı yere sürdü adam
Hala ılık bir sıcaklık vardı, o gözyaşlarında
Parmaklarını o damlaların üzerinde gezdirdi
Ve dudaklarının arasına getirdi,
Öptü, öptü, öptü...

Kadın ilk defa gözlerine baktı adamın
Sanki onun gözlerindeki yaşı istiyordu O'da
Öyle karmaşıktı ki gözlerindeki bakış, adam anlayamadı.
Yalnız kalbi ilk defa titriyordu böyle.
Kalbinden bir titreme gözlerine gitti adamın
O da başladı usulca ağlamaya
Annesinden başka hiçbir kadının yanında
Ağlamamıştı önceleri, ilkti bu onun için

Kadın susmuştu şimdi,
Adam döküyordu bu sefer gözlerini
Yine aynı yerde, karıştı kadının ve erkeğin gözyaşı
Elini uzattı kadın, adamın dökülen gözlerine
İlk defa dokunuyordu, bir erkeğin tenine
O da süzülen damlaları eliyle sildi
Ve dudaklarına getirdi,
O ılık tuzluluğu hissetti ilk önce
Sonra O'da öptü, öptü, öptü...
Şimdi ikisi de bakıyordu, birbirlerinin gözlerine
Farkında olmadan gülümsediler
O içten gülümsemeyle , birşeyler doğdu kalplerinde
Belki gizlenmiş duyguların,
Özgürlüğe kavuşumuydu bu.
Belki de yeni yeni sevgi...