Kum Tepesi

Çöllerde sahra kadar geniş sıcaktı gidiyordum
Serap görüyordu gözlerim sıcaktan pişmiş beynim
Yürüyordum kum tanelerine basa basa
Hayallerımde çölde göl,han,hancı olurdu
Kabus gibi bom boş uzun ve gördüğüm sadece
Kum tepesi yürüdükçe ne umudumuz kaldı nede kurtulma sansımız
Gül ile bülbül uzaktı
Kilometrelerce kare kare yalın ayakta olsa geçiyordum
Kum saati ne zaman cöle düştü ne gücüm kaldı açlığa
Nede yaşama olan isteğim düşündükçe seni
Az geliyordu çöller bile sahra degil dünya yürünürdü belki
Aşkın yüceliğini bir aşık ozan gibi şiir,türkülerle
Düşünüyordum yine seni yine seni aşkını özlüyordum
Gidildikçe sonsuza seninle umutlu isteklice
Artıyordu hevesim seve seve gelirdim
Kapanırdım dizlerine hem bildiğim seven ölümüne aşıksa
Kum tepesi ne olurki aşık gücünü tanrıdan kuvvetini ruhtan alıyorsa
Senelerce yanlızda kalır ama bir gün gelir kum tepesinde kavuşur
Sevgim ise sonsuz süredir mecnunun leylasında keremin aslıda misalidir