Mahkeme

Gönül avukatı yoktu suçu ıse belkı coktu bılınmez
Yurek sancısı bir zindanda bir savcının sucladıgı gibi ızdırap cekiyordu
Hakimi vicdanın sızlıyordu aglıyordu ama yas olmadan yurekten
Kalbimin isledigi buyuk suc sevgiydi affı olmayan
Saygıydı mübaşirin ansızın cagırdıgı ama hic bulamadıgı saygıydı aklıma
Kelepceyı elıme prangayı ayagıma taktı cellat
Bir hapiste dört köseli odada kalmıs onurum
Gününü bekler saygıyı ustune ekler serefim ve namusum
İmam basında durur ruhun bedene okunur dualar
Beyaz bir örtü adeta affını bekler kurtulmak ıster dunyadan
Sonradan veriliyor artık sevgime teselli kayboluyor karanlıkta
Son bir istegi var deli apansız yuregin sigara besbelli
İdam sehpası kuruluyor adeta ipi boynunda
Halkalarını taşıyor bir zincir misali askım
İp sallanıyor sandalye itiliyor artık altından
Mahkemesi bitiyor artık insanlıgın ve sevdanın

Emre Erkut