Nehrin Kıyısı

Bir dünyadan çok yaşama değer verdim aşkta cabası
Kaybolmak gibi büyüyor içimde aşkın saklambaçta sanki
Duruyor senden uzak düşünce cınar ağacı kadar köklü
Olgunlaşmış sere serpe boynunu büküyor gecede aya
Yaltaklık ediyor güneşe,suya tapınıyor eller duada
Seni görüyorum sen benden uzak uzak oldugun kadarda yasak
Seni seviyorum sen benden az ben senden cok
Seni istiyorum sen benden kaçak ben senden istekli

Sanki aşk kokuyor yüreğinin tatlı parfüm şişesinden
Sanki sevda içiyor boğazımın yangın öpücük tesirinden
Sanki o sokaktan sen geliyorsun gözlerimde tozlu bir serap
Nehrin kıyısında sabahı getiren uluyan kurt sesleri
Takınılan tavır aç saldırmak için zaman bekleyen
Senin gözlerin gecede parlayan aklımda var olan şiddet
Akşamları getiren senin özlemin yalan kadar gerçek
Ayazda kışta ısınmayı bekleyen benim ellerim teninden uzak
Ruhumun aynasında gölgen dahi yok sen yoksun ta kendisi burda

Kalbimin tek parçasında senin izin yok adeta yarım elma gibi
Yarısı senin yarısı benim aklımın düşüncesinde aşkın cok
Yıprattığı degilde sevgin meşhur tanıdık yüzün artık
Nehrin kıyısında geceyi getiren cıvıldayan kuş sesleri
Senden uzak papatya gibi boynu bukuk güler yüzlü
Kartallar kadar vahşi gelincikler kadar alımlı bendeki sen kadar düş
Gülmek mutlu olmak değildi acıda kaybolmuşcasına ağlamak zor tabi
Yanlızlıklarda senden yokluğuna alışmak mutluluk değildi

Damla damla gözlerimden süzülen yaşlar senin içindi tek sana teselli
Ruhunda yatan güzellik özünü benimseyen sehvetin vardı
Aşkı sevgiyi ne kadar anımsadığın belli belleğimde sen
Nehrin kıyısında seni bana getiren anılar bır bankta oturur yanlız
Gece gündüz demeden bekledim kurumasını nehrin belki gelirdin o gün
Yaşların bile kaybolmasını istedim nehrin kıyısında şimdi mezarım
Topragın üstünde yeşeren kır çiçekleri gözyaşlarına hasret
Gelde seni şu nehrin kıyısında son bir kez SENİ göreyim koklayıp öpeyim :():