Külden Güle

satenden gökkubbeyi parıldatır bir gece
baharı çevreleyen ten rengi bir hazandır
yönelmiş kuru yaprak kavuran bir güneşe
yeşermemiş olanın akıbeti hüsrandır
uğultudur, çağıldar hafıza bir kördüğüm
toprağımı besleyen o buruk hatıra`ndır
üzülmek benim hakkım, benim kârım üzülmek
madem ki ayrı düştüm, sevinmek de yavandır
dolaştığım yollarda yüzüm suyunu döktüm
ardımda kümelenen, hudutsuz bir ummandır
sevdamı söyleyecek lisan arama bende
kuşlara öğrettiğim dili yok bir destandır
sanırım ki hicranım getirir kıyameti
patladı patlayacak, ne hazin bir volkandır
bileksiz eller takar saçlarına bir gülü
eller düşer toprağa, yar güle aşiyandır
asırlarca dolaştı ruhum bütün cihanı
her daim aradığı, bir nağmesin duyandır
bir kandil olmuş yanar, içimdeki her zerre
karanlıkta uçuşan böceklere vatandır
hasretine gömülmüş bir tohumdur ümidim
onu da yeşertecek, bağrındaki nisandır
sûzandır yarin adı, kavımdan ayırarak
çıkarır cevherimi, yandırması bundandır