Ayırmak

şu derman hangi dağın ardındadır
hangi köyün yiğididir ki Lokman
vicdanın bir yolun ayrımındadır
için kıyılıyor ne yana sapsan
şu derman hangi dağın ardındadır.

felce uğramış, tutmuyor bir yanın
yumulmuş gözleri kalbinin yine
sarılmışken en çetrefil sevdanın
ilikler ısıtan esintisine
felce uğramış, tutmuyor bir yanın

öperdin solmuşu açtırmak için
ehramlara tutkun yar dudağını
güneşe dönmedi yüzünü niçin
bir görseydi Ehrimen tuzağını
öperdin solmuşu açtırmak için

iki el bir gönül olmuştu birden
biri ateş idi biri çıraydı
bir sabah o damda çılgınca öten
baykuşun sesiyle uyanılsaydı
iki el bir gönül olmuştu birden

bir çift yorgun eli gurub ayırdı
zarif ve zalim bir esintisiyle
meçhul ummanlara dümen kırıldı
ufuklarda şafak beklense bile
bir çift yorgun eli gurub ayırdı

hasret şimdi volkan, kaynar durmadan
yakmak ister zalim, kalbe yayılmış
bir kalp vermiştin ya, hani hatıran
Bunca hengamede o da kırılmış
hasret şimdi volkan, kaynar durmadan