Şara

ben seni kansız
postmodern bir ihtilalin
arefesinde sevmiştim Şara

ve Milli Güvenlik Kurulu
28 Şubat kararlarını
imzalamamıştı daha

`netekim` benim de
geçmişime tank paleti
demokrasime balans ayarı
aşkıma darbe gerekiyordu oysa

halbuki
yorgun bir yüreği taşımaktı arsızlığım
ve gizliden sevdalanmaktı sana
katıksız bembeyaz hırsızlığım

ağzı süt kokan bir çocuktun oysa sen
`hep çiçek açıyorsun` erken
yani ilkbahar bile gelmedi derken

sana bakıyordum
sadece sana bakıyordum
ve bu hoyrat şehrin içinde
şirin bir çocuk parkı görüyordum

sen şekerden mermilerle oynarken
biz ülkeyi kurtaracaktık
kitaplarda yazan şanlı tarihleri
beton duvarlara kazıyacaktık

sonra aykırı sevdaları
topuğundan vurdular
topal bir darağacina
asıp sallandırdılar

sen hala ilkbaharsın
sen hala kanımdasın
ve bağrımda gezinen
soylu bir yaradasın

şimdiyse hayalini
tek kurduğum vakit dar
hüzün yüklü bir bulut
mevsim oldu sonbahar