46
46`dan başlıyorum saatleri saymaya
seni ekliyorum yanına sabahların
kararıyorsun kirleniyor sabahlar
parmaklarımı 46`dan başlıyorum saymaya
ellerim pasak çamur oluyor
parmaklarım kanıyor
ellerim değince yanaklarına
yol yapıyorum gözlerimi
göndermek için seni
ağlıyorum üstelik
gözyaşım oluyorsun
gitmiyorsun...
Geçtiğin sokaklarda evler şimdi harabe
yenilerini yapıyorum tahtadan
kollarımda sen
eski alan var mı diye
dolaşıyorum aralarında evlerin
kimse almıyor
kollarımda yine sen
46`dan başlıyorum her şeyi yakıp yıkmaya
tahtadan yaptığım evler sapasağlam ayakta
ben viraneye dönüyorum
köşebucak kaçıyorum senden
her yerde sen
karanlığa sığınıyorum
karanlığı kirletiyorsun
saydıklarım boşuna anlıyorum
0`dan başlıyorum her şeye
46`dan ötesini sayamıyorum.
İsmet Durbaş
İsmet Durbaş şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.