Mazeret
Mazur görün beni
çünkü ben çocukken ağlıyordum gülenlere
çocukken kızıyordum gamsız geçen günlere
kavak ağacından yapılmış masamın çivili ayağına
çocukken vururdum insafsızca
ders çalışırdım masamda saklambaç oynardım
yemek yerdim bazı zamanlar ise dayak
yediğim genellikle ya terlik olurdu ya da ıspanak
oyundan vakit bulamadığımdan aç kaldığım da olmuştu
Mazur görün beni
sessizliğimi
ödeyemeyişimi çocukluğumun bedelini
Mazur görün beni
okulun yolunu şaşırdığımda unuttuğum dersleri
doğruyu söylemek gerekirse bana öyle öğrettiler
kırmızı kurdela taktılar
kitaplarını sırt çantana koy dediler
daha rahat taşırsın böylece
beslenme çantanı eline
hayat bilgisini ise sırtına al dediler
bana öyle öğrettiler
bilmiyordum ağlıyordum ilk derste
çocuktum
annemi göremediğimde
gözyaşı ve ekürisi hıçkırık
benimle ağlamaya benimle hıçkırmaya başlardı
annemi özlemiştim korkuyordum
minik ceylan yavrusu gibi
sevgiyi ve güveni zıplayarak arıyordum
yani annemi
çünkü ben çocuktum ve çocuklar oyun oynardı
düşler misketler çiçekler ve periler
çocukken vardı
çocukken vardı çocukluk bana
ve benimle çokça çocuk çocukken oynardı
Mazur görün beni
çocukluğumu çocukluğuma verin
her ne kadar ağlamasam da gülenlere
ağlayanlara güler oldum
tahta masamın yerine
beyaz eşya tekmeler oldum
artık saklambaç oynamıyorum
dayak da yemiyorum
boş geçen günlere veryansın hiç etmiyorum
ama ıspanağı hala
hala annemi çok seviyorum
düşünüyorum da aslında ben çocuk değilim
çünkü sırtımdan indirdim kitaplarımı
yüreğimi de göğsümden
Mazur görün
artık kitaplarımı ve yüreğimi elimde taşıyorum.
İsmet Durbaş
İsmet Durbaş şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.