Yine Ayrılık Var
Ürkütür ceylanı törpülenmemiş çığlıklar
ağacın dalından bir ses düşer
bu ses aslında kuşun ağzında
gece gündüzün üstüne iner
kar geceye düşer
kar soğuk gece soğur
kuş ölür
ölür ölmesine ama
daldan düşen ses ürkütür ceylanı
çığlıklar başka seslere çağırır
artık ne kuşun rüyası vardır
ne düşlerin heyelanı
Ne zaman bir ceylan söylesem
yine aşk var yine kan var anımda
ve ceylanı çağıran ses olsam
ardına seni beni katsam tümüyle
yine ayrılık var sonunda
Temenni kuşları sıcaklara göçtü
oysa bura dağ yamacı
kışın fırtınanın taşların
ve aşkın tam ortasındayız
sen ve ben başbaşa
yine kar yine soğuk var
bakışlarım buz tutuyor
kalakalıyorum gözlerinde
gözlerin ceylanı anımsatıyor
yanakların kaskatı
gülemiyorsun
gözlerin gülüyor
Vakit odur ki
bir kaya düşüyor tam ortamıza
aramıza ağaçlar devriliyor
çığ iniyor tepemize
yani duvarlar örülüyor
aramıza girenler çoğaldıkça
uzuyor mesafemiz
göremiyorum seni
yine ayrılık var sonunda
çabalamaktan bitkin düşüyorum
tüm yığınları kaldırmak için
yani duvarı yıkmak
yani ayrılığı bitirmek için
fakat tükeniyor gücüm
Daldan bir ses düşüyor
aslında ses kuşun ağzında
ceylan yine tez kaçıyor
törpülenmemiş çığlıktan
Ne zaman bir ceylan desem
yine aşk var yine kan var anımda
ve ceylanı çağıran ses olsam
ardına seni beni katsam tümüyle
yine ayrılık var sonunda...
İsmet Durbaş
İsmet Durbaş şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.