Ben, Zaman ve Bir Yitik Sevda

Nice bekleyişleri damıtır sabrın süzgeci
Sabra bulanır içli iç çekişlerin merhameti
Ben yine sevdadan yana tavrımı koydum
Sensizliklerimle suçladım kendimi
Yüreğime düşen kor bir kuyruklu yıldızdı sevdan
Gözlerimden akıyor saman yolları
Buğulu gaz bulutlarında geziniyorum,
Saman yolunun peşine takılmış serseri meteorlar gibi
?Beni yine sevda yerimden vurdu zaman?
Zaman boşluğunda zamansız kaldım
Ki zamansızlığa açılırdı bütün yollarım

Ben sevdayı sensizlikte tanıdım
Yüreğe söz geçirmeyi kolay sanırdım
Sevdayı inkar edince, tutarsız
Sevda ne demekmiş, anladım
Beni en köhne yerimden vurdu zaman
El değmemiş sevdalara açılırdı yüreğim
Ve bir yalnız İstanbul akşamıydı terkedilmişliğim
Terkedilmişliğimde sakladım korkularımı
Ben ki sevdaya uzak yaşadım
Beni sevda kurşunuyla vurdu zaman
Ki zamansızlığa açılırdı bütün yollarım

Sana el değmemiş bir sevdanın ilk dokunuşlarını gönderiyorum
Tükenmişliğimden arta kalan fersiz parmaklarımla
Gezinir durur kelemim kağıdın kirli coğrafyasında
Her susuş bir çığlıktır.
Her çığlık bir okyanus...
Aslolan sessizliktir der bilge,
Ses ise, titreşimlerin onu bölmesidir...
Bütün gizlerimi aralıyorum sana
Tanıman mühim değil
Bilmen de öyle
Ben kendimce sahipsiz günah çıkarıyorum...

Beni umuda erken seviye geç kalmışlığımla vurdu zaman
Bütün bekleyişlerim anlamsız
Bütün varışlarım zamansız
Açılışlarımsa tabansız artık
Bir yaban sevdaya yamandım
Serden geçtim sevdalara dadandım
Ağlamak çözüm değil susmakta öyle
Anladım...
Yitik bir aşkın son dizeleri bunlar,
Taşımak kolay değil kırılmış umutları...

Her sevda yarım kalır, her yanım bir sevdadır
Ayrılış bir yarımı tescil etmektir artık
Yarım dışarıda kalır, yarım gider kaybolur

Samimi bir itiraf, belki geç belki değil
Gerçeğin ta kendisi, kendi gerçekliğimin
Ardına saklanmaksa zinhar değil emelim

Beni sende bıraktım. Yitiğim sende artık.

(İstanbul,21,04,2001)

gokhanok2002@yahoo.com