Adım Ölüm Olsun

Ötesi var mı ey nazlı dilber
Ötesi var mı?
Ruhum dibe vurmuş
Ölüm kol gezmiş ruhumun en mahrem yerlerinde
Vicdanım ölümü kovalamış
Ve bilmem kaç ay, kaç gün, kaç saat
Ve dahası kaç dakika, saniye ve salise...
Ölümle hayat arasındaki o ip ince çizgide
Kimi zaman ölümle kol kola hayata küsmüş
Kimi zaman ölüme inat hayata dört elle sarılmış
Ama dengesiz
Ama bütün bir belirsizlik,
Ümitsizlik,
Amaçsızlık ve
Anlamsızlık içinde gidip gelmişim
Ötesi var mı ey nazlı dilber ötesi var mı?
Acılar volkanına kendimi acımadan atmışım
Hayatın baharında ölümü tatmışım
El sallamışım bayramlık elbiselerim içinde
Nazlı bir dilber gibi ölüme
El sallamışım öpücükler göndererek...
Ötesi var mı ey nazlı dilber ötesi var mı?
Yaşamışım
Doyasıya yaşamışım
Bilmem kaç ay sorgularda kalmışım
Sorgularım ölümün kıyısında yapmışım
Ölümle randevuma çekinmeden giderken
Son anda duraksayıp bir müddet
Bir azgın dalga gibi şahlanıp köpürerek
Ölümden ötesi yok sezmişim...

Al başını git uğurlar olsun
Var mutlu ol bensiz canın sağ olsun
Acıda sevinç de ölüme kadar
Sevgi de nefret de ölüme kadar
Senle de sensiz de ölüme kadar
Ne ben sana mahkum ne de sen bana
Var git hayat yolun engelsiz olsun
Var git hayat bağın güllerle dolsun
Ayrılmak zor geldi beklemek acı
Aşkın gerçek olsa böyle olmazdı
Var git nazlı dilber benden uzak ol
Bu son sözüm sana bu son haykırış
Ölüm mutlak sondur mutlak ayrılış
Adın ölüm olsun benden uzak ol
Var git ölüm var git benden uzak ol
Her ne olursan ol benden uzak ol....

(İstanbul,01,12,1997)