Yüreğim Seni

Soylular dizlerinden çekerek ellerini
Mahşer gününe çevirdiler zamanı
Meydanları kırılan
Zincir şakırtıları ve kelebek sesleri sardı
Çığlıkları sardı göğsümü gençkızların
Dişlerimi öfkeyle kenetledim
Pürçekleri döküldü kimilerinin
Kimilerinin yüzleri sarardı
Kemiklerime kadar dayanan bir hançer
Hayır, hissetmedim

Yine de susmadan, sakınmadan küfrettim
Lanet dedim, kediler ve köpekler
Ve lanet sana bağrımı ezen kahır

(odamda bir başıma kalmak güzeldi
kendi ruhumu kucaklardım
sonra kalabalığa karşı dilimde bir türkü
keşfederken gövdeme aykırı ayaklarımı)

bir sözü savurmak rüzgara
savurmak sevgili yüzünden sonsuzluğa

-zarif seslerle ağlayan melekler
sizler ağlamayı bilir miydiniz
sizinde bir sözünüz var mı söylenecek
sevda bir kelime olarak girer mi lügatinize-

zürriyetimden kalacak olanı
sanırım sakladılar benden
münzevi bir yüz istendi ince
parmaklar, bu çirken surete
ve gizlendim

seni yokluğun defterine yazıyorum adım
gözlerim seni karanlığa
yüreğim seni bir nişan gibi
mumyaların bağrına takıyorum
ve bu şiiri
yüreciği korkularla müzeyyen bir kızın
gülümseyen resmi altına bırakıyorum

-zarif seslerle ağlayan melekler
seslerinizi iliştirin sesime
duyarsa üzülmesin külkedisi-

soylular dizlerinden çekerek ellerini
mahşer gününe çevirirler isterlerse zamanı.