Züleyha

Kutsal kitabım kayboldu züleyha
Kapımda seni buldum, seni buldum kibirsiz güzelliğinle
Çocuksuluğunla. Bütün tanrılar, tanrıçalar
Kıskançlığından çıldırdı züleyha. Bütün putlar
Parçalandı.
Kutsal kitabım kayboldu ama seni buldum koyu bir
Gecenin koydununda
Bulvarlarda yürüyor ve çıldırıyordum.
Dualı bir kıpırtıydı dudaklarım duyuyordum. Siren
Sesleriyle başlatıldı ölüm. Cinnete götürülüyordu bir
Tepsi üzerinde yüreğim annem hastalanıyordu, sonra
Sen kıvranıyordun tutarak kalbini sokaklarda.
Cilvesinden çıldırıyor bu kadın diyordum. Bekçileri
Korkutan bir kahkahan vardı, titreten tüylerimi kanımı
Donduran, ama masumdu yürüyüşün, hiçliğe uzanan
Kirpiklerin
Sen de onların kurbanısın züleyha, parçaladığım o tanrılar da
Senin tanrın, onları öldürüyorum züleyha, işte kelleleri
Dazlak ve göz kamaştıran ay ışığında.

Dirimle ölümün farkı yok.
Artık sanacaklarmış bana ne, sakıncalar korkutmuyor beni.
Anlam aramıyorum bakışlarında insanların.

Beni kalabalıklar taşlayarak öldürmeli. Ya da sinsi bir bıçak
Dikilmesin mezarbaşıma taş, belli bir insan olarak yaşamak
Korkuttu beni, belirsiz bir mezarım olması beni mutlu
Kılacak.

Yıldızların anısı, hüzünlü bir akşamüstü hatırlansın
Kutsal kitabım kayboldu züleyha
Özürsüz bir yaşamak olmayacak artık
Sehpalar süslemeyecek şiirsiz bir insanı

Sürüp giderken bir köpeğin havlaması
Hürriyet yandaşlarını çıldırttı.