Yalnız Adam

soğuk bir kış gecesiydi
yalnız adam yine o eski paltosuna bürünmüş
şehrin caddelerinde geziyordu öylesine
işte öylesine geziyordu
görenler deli diyordu
yollarını değiştiriyordu çocuklar
fakat o geziyordu
işte öylesine geziyordu
belki gerçekten deliydi biraz
ama çok şey biliyordu
ne köşedeki büyük mağazanın muhâsebecisi görmüştü onun gördüklerini
ne küçük hastânenin dar koridorunda sıra bekleyen hasta
garipti mâsumdu mazlumdu ama mahkûm değildi
fakirdi yalnızdı çilekeşti ama esrarkeş değildi
o hak bildiği yolda tek başına yürüyenlerdendi
gene yürüyordu
görenler deli diyordu
yollarını değiştiriyordu çocuklar
fakat o geziyordu
işte öylesine geziyordu
belki insanlar onu tanımıyorlardı ama
o insanları tanıyordu biliyordu
görüyordu her gün
basamak basamak inişimizi
bir sabah kaldırımlardan birinde
ebedî uykusuna dalmış buldular onu
son yolculuğuna da tek başına gitti
ancak bu sefer çocuklar yollarını değiştirmediler
baktılar öylece belediye arabasının arkasından
sokaklardan bir yalnız adam daha eksilmişti