Yağmurlar

hep karanlıkta yağar güzel yağmurlar
rüzgârlar biçerken
çatlatırken yüzünü
yeter ki sen yüzünün derdinde olma
hep insanlar kaçarken yağar yağmurlar
bir yerlere sığınırken
elektrikli soba başında titrerken
kalın kalın giyinip
ince ince hesap yaparken
akifin deyimiyle
adaysa basıp denizse atlarken
saçak altlarını yalnızlığa bağlarken
yeter ki sen yalnızlığın derdinde olma
kalabalıklar susarken yağar en güzel yağmurlar
kirli camdan kalabalıklara bakarken
bir heyecan titretirken içini
her şey dâvâ için deyip
uzun uzun dalarken
ve ağlarken
ve derken her gülene bir daha
korkarım ki dertlilere gülenler
meyhânede îmanı kaybederler
sonra kaybederken her şeyi
her menfaati unuturken can kaygısında
ümîdi ve heyecânı tadarken
kendini düşünüp yanarken
yeter ki sen kendi derdinde olma