Dokunmayın

Bir hüzün kentinin nüfus kütüğünde kayıtlı adım
Beni o kentin sokaklarında arayın
İklim güzse
Mevsim Ekimse
Ayın adı hüzünse
Bir sarı yaprak yere düşmüşse
Bunu yazmak için ben o ağacın altındayım
Benden neşeli dizeler ummayın
Küçükken resim defterime
Bir yaprak çizip içini yeşille boyamadım
Çocukluğumun perdelerini örttüler
Dediler ki ışıklara;
Sakın içeri sızmayın!
Sizin saçlarınızı okşarken elleri annenizin,
Ben muhtemelen
Bir yorgan altı karanlığındayım
Bu şiir biraz uzun olacak
Canınız sıkıldıysa
Devamını okumayın!
Ben hüzün apartmanının üçüncü katında yaşarım
Adımı o apartmanın zillerinde arayın
Vakit geceyse
Ay geceye küsmüşse
Bir yıldız yere düşmüşse
Bunu yazmak için ben
O apartmanın terasındayım
Benden neşeli dizeler ummayım
Küçükken resim defterime
Bir yıldız çizip
İçini kırmızıyla boyamadım
Birer birer değil, kalabalık geldiler
Çocukluğumu üstümden kitlediler
Dediler ki kapılara;
Sakın ha açılmayın!
Siz salıncaklarda sallanırken özgürce
Ben içerde tam on yıl yattım!
Canınızı sıktıysa bu şiir,
Sakın başa dönüp bir daha okumayın!
Beni ararsanız yani,
Hüzün neredeyse
Ben oradayım.
Kime sorsanız gösterirler beni
Beni öldürün;
Dizelerime dokunmayın!