Asi

Ben çağladıkça sen durul!
Bilmiyorsun,
Sana vurulduğumda bir göl gibiydin
Yeşil ve durgun..
Ve dizlerinin üzerinde kenetlenmişti ellerin..
Biliyorum hiç hisetmeyeceğim
Avuçlarında ellerinin terini..
Bir top kar ile yetineceğim,
Karı eritip avuçlarımda,
Ellerimdeki nemi,
Ellerinin teriymiş gibi düşleyip
Sevineceğim..
Bunu yapmak içinse ben hep
Karın yağmasını bekleyeceğim..

Ben ağladıkça sen durul!
Bilmiyorsun,
Sana vurulduğumda bir gül gibiydin al ve asil..
Ve gözkapaklarının ucunda kirpiklerin,
Yere doğru eğiliyordu
Biliyorum hiç silmeyeceğim
Gözlerinden süzülen hiç bir damlayı
Bir camın buğusuyla yetineceğim...
Ve kirpiklerine dokunabilmek için,
Camlar buğulansın diye hep;
Mevsim gözetleyeceğim!

Ben yalvardıkça sen durul!
Bilmiyorsun,
Sana vurulduğumda bir kuğu gibiydin
Narin ve vakur..
Ve dudaklaırnda o gülümseyiş,
İçimi eritiyordu
Biliyorum hiç öpmeyeceğim
Hiç bilmeyecek dudaklarım gülüşünün tadını..
Bir düşle avunacağım..
Ve o düş için ben hep,
En zifiri yerinde gecenin
Kaybolacağım!

Ben yaşadıkça sen durul!
Bilmiyorsun
Sana vurulduğumdan beri asiyim!
Bir resim var bakmayı çok sevdiğim;
Yeşil ve durgun bir göl,
Suyun üstünde bir kuğu,
Bir de gül..
Ne zaman seyretsem bu bu resmi,
Duruluyorum
Anlıyor musun?...

(aralık 2000)