Yüzsüz Hüzün

Ben hüznü,
tükenmez bir kalemle yazarım
Alt alta.
Bir dizenin ortasında kalem tükenir;
Yeni kalemler edinirim
Hüznü yazmak için..
Yazarken,
Çok sigara içerim
Üst üste.
Bir yağmur başlar inceden
Ve içli bir senfoniye eşlik eder
Taa içimden yükselen..
Aşk mı yoksa ayrılık mı?
Öksüzlük mü yalnızlık mı?
Kim davet eder hiç bilmem.
Kapım çalınır;
Bir gelin gibi süzülerek
Hüzün içeri girer..
Ona sorsan
Bir kaç kadeh içip gidecektir hemen
İnanmış gibi yaparım her seferinde;
Bilirim gitmeyeceğini
Bir şiire dönüşmeden..
Dışarıda delirir yağmur
İçimden yükselen senfoninin ritmiyle
Pek uyumludur
Tükenmez hüzün karşımda
Devirirken kadehleri üst üste;
Ben onu,
Tükenir bir kalemle yazarım alt alta!
Öyle hemen gitmez
Yüzsüzdür
Pek çok hikayesi vardır,
Yüzyıllardır anlatılır
Yazılır durur şiirlerde
Alt alta,
Yüzsüz hüzün yüzünden,
Şairle doludur mezarlar
Üst üste!

(aralık 2000)