Sarışın Bir Çocukmuşum

Ablam da söylerdi bunu:

Üstelik sarışın bir çocukmuşum gözleri kapkara
sessiz kulaklarımda dağların yankılanan çağrısı.
Yeni bir şiire de başlayabilirmişim yolların ötesinde
gömülecek bir kent bulun bana taştan topraktan.

Hani günlerin kararttığı yüzüm, gözlerimin rengi yok
gözlüklü bir amcayım şimdi derinliklerine ağlayan.
Bir kenti bile bırakıyorum ardımda, üstelik giderim
ne dağların yankılanan sesi, ne o uzak kasabalar.

Yalnız kendime ağlamaklıyım, taşralı ve sürgün
bu uzak kentleri de sevebilirim belki yerli yerinde.
Bana gömülecek bir kent bulun yeşillikler arasında
sarışın bir çocukmuşum, şimdi saçları yok bir amca.

Ablam da bunu söylerdi.