Ellerime Mil, Bedenime Aşk

ellerime mil çektim, tüm bir gece
seyreyledim
güneşin doğusunda bir tutkuyu,
ağır aksak adımlarla kendime verdim.
kendimde miyim, gelmeli miyim?
tenine yandığımın aşkına,
ah,
derin bir boşlukla bağlana ağlana bir andaydım
bilemedim
büyüdüğünü boşluğun,
dizginini yitirdiğimin sözcüklerimin.
ellerimin ateşi vuruyor ha vuruyor da beni,
o gidiyor, gitme, denemiyor.
n`eylesem, nere`gitsem,
yangınını tenimin,
dindiremesem.
illa da acı, illa da bela şart da başıma
vay başıma gelip de,
ellerime geçmeyene.
sabah olanda, ten soğuyanda, ben kendime kalanda.
çekilemde, küçülemde, büzülemde.
ellerime mahkum olup yalvar yakar olamda.
vay donan nehre, büzülen tene, solan karanfile,
mahkumiyete, esarete, vay soğuyan özgürlüğe.
gecenin kolları özgür, benimkiler esarette.
esarette kaldım tüm bir gece
ellerime mil çektim, aşk bedenime.