Ölüm Provası

Ayaküstü
Ürkek bakışmalarda kaldı konuşmalarımız
Bize ait olmayan eşiklerine takıldı ayaklarımız
Kötü komşuların...
Geceleri tek bir Ay'la yetinen biz
İçimize sığdıramadığmız günlere
Sığmaz olduk
Gülüşlerimizde dem tutmaya başlayan zaman
Acıdan yana çıktı
Bizimle yaşamak zorunda bıraktığımız gün
Dün
Kendisiyle yüzleşmeyi kefen biçti..

Şimdi tüm tiyatroları bitmiştir yeryüzünün
Alkışlara eğecek başımız kalmamıştır artık
Alkışlara katılacak bir çift el yada..

Acılar,mahkumlar
Demir yiyenler,kabahatler
Gecede ansızın gidip gelen
Bir Kitaro klasiğinde
Kanlı bir yürek yontulması
Ve bu ana kendi penceresinden bakan
Bir köpek narası...

Hediyelik günlerim olmadı benim
Bir çiçeği hep dalında görmek
Yada bir dal olabilmek
Bir ayak..
Bir çiçeğe ayak olabilme gücüm olmadı benim
Araya başımı sokabilecek bir yürek yada...

Ümidin sıratını yaşayan ben
Ölümü ellerinde taşıyan ben
Tüm diriler inadına
Vede yorulmuş ayaklarım adına
Bir sabah ansızın
Kansızlıktan ölen tüm hastalarla beraber
Kan ter içinde
Düşmeliyim kapına
Düşperestleri çatlatırcasına...

Soğuk kış gecelerinde
İçimi ısıtıcak
Vurulacak kapılarım olmadı benim
O geldi diye haykırarak bir kapı açanım yada..
Alıştıracak sevgililerim olmadı benim
Dar diye değiştirecek yerim yada..
Dar mekanlarda
Geç vakitlerde
Bir ekmeklik tadım olmadı benim...

Gözlerimdeki umuda yataklık eden
Gülen bir çocuğum olmadı
Herşey uzaklaştı bir bir
Tütün tarlaları biriktirdim avuçlarımda
Ve pis bir duman kokusuyla irkildim
Gece yarısında
Korkuyu gömüp umutlarıma
Esmer bir tünelden yol alıp
Bağlanacaktım gün denen o güzelliğin
Uzun kıvrımlı saçlarına
Ama büyütecek sevgilerim olmadı benim...

Alabildiğine tekleşen dünyamda
Herşey biraz daha tek olacak
Adımlarım tek
Hergün biraz daha azalacak sabaha ulaşma sevinci
Ve döneceğiz biraz daha
Toprağa,kendisinden olana
Tek tek,yavaş yavaş........